Een vriendin is enkele jaren geleden terug “op de markt gekomen”. Net 40. Een frisse, knappe, onvrijwillig gescheiden, hippe, hoogopgeleide vrouw én mama van 2 kleine zonen.
En ze gaat Tinder een kans geven.
We hadden er al eens voor de grap een profiel op gezet en swipen dat we deden. Met “we” bedoel ik niet de dame in kwestie. Nee hoor, wij, 2 getrouwde vriendinnen nogal wat nieuwsgierig waren. En jong, hip en knap dat we ze zochten. Voor haar, uiteraard! Opdat ze, na de pijn die de scheiding teweeg had gebracht, eens een lekker en goed gevoel zou kunnen krijgen wanneer er een (jong en fris) ding een “match” gaf.
Allemaal grappig, maar daar ging het natuurlijk niet om. De app werd verwijderd, het profiel gedelet.
Een dik jaar later wilde ze het écht proberen. En toen kwam het berichtje: “Seg, jij bent toch goed in tekstjes schrijven? Help me eens met een profieltekstje.”
Afspraak gemaakt. Hapjes en wijn klaar. We begonnen eraan.
Naar mijn professioneel gedrag begonnen we natuurlijk met de belangrijkste vraag eerst. Wat wil je hieruit halen?
En dan nog een resem andere vragen. Wil je booty calls, ver weg van jouw privé? Leuke uitstappen met singles die (misschien wel) eindigen in een nachtje plezier? Een nieuwe partner lange termijn? Moet hij van kinderen houden? Er zelf hebben? Wil je al iets vertellen over jouw situatie en misschien al iets van de zijne weten?Welke leeftijdscategorie past bij dit plan?
Over de fotostress en -keuze valt ook wel het één en ander te vertellen.
Je wilt er niet té mama opstaan. Maar ook niet te niet-mama. Sportief, maar ook niet té. Stijlvol, maar ook niet te “hoog onderhoud”.
De vriendin in kwestie is niet actief op social media. Dus wie haar googlet, vindt weinig terug.
We hebben dus eerst Facebook aangepakt. Profiel- en coverfoto zijn openbaar, dus daar kiezen we mooie plaatjes. Dezelfde als op het Tinder-profiel (je weet nooit dat er nog iemand met haar naam rondhuppelt) en een mooie vakantiefoto met de kinderen (onherkenbaar) in het water. Zo zien ze dat al!
We “liken” een paar pagina’s die iets meer over haar vertellen. Leuke plekjes waar ze graag vertoeft, culturele en andere uistappen waar ze aan deelnam of naartoe gaat. De radio zenders die ze verkiest. Want je kan op dat Tinder profiel tenslotte maar zoveel dingen schrijven, en je wilt dat het duidelijk is. Dat het al een paar vragen kan beantwoorden maar toch nog ruimte laat voor leuke gespreksonderwerpen en boeiende vragen.
Want geef toe. Bij de eigenschap “cultureel” kan het zowel over het Klara muziekfestival gaan als over die leuke tango-voorstelling die ze onlangs zag. En met de eigenschap “sportief” zoekt ze meer iemand die er graag op uit trekt en zich goed verzorgt, dan een extreem (gespierde) sporter.
En toen, het Tinder profiel. Stel je het op in de ik-vorm? De zij-vorm. Geef je zelf jouw “karaktertrekken” op, en welke? Je bent niet alle dagen in dezelfde bui.
We besloten er 1 volledige foto, 2 close, 2 met kinderen en een someecards quote (van Marilyn Monroe) bij te zetten. De info hielden we kort en krachtig. De “zij-vorm” met weinig “karaktertrekken” maar meer “interesses”. We overlegden met een kleine groep vriendinnen en zetten alles openbaar.
Mijn bijdrage is geleverd. En nu is het wachten. Op hoop van zege.
Tinderen met kinderen, het is me wat.
Aan haar kan ik alleen maar zeggen: “You have to kiss a lot of frogs before you find your prince!”.
Toi toi toi.
Gepubliceerd: 22/03/2019 op www.maisonslash.be | storytelling |